Trzynastego. Piątek.
Resztę przemilczę. Bo choć nie jestem przesądna, dzisiejszy dzień był adekwatny do swej daty.
Przepraszam, że milczę.
Wrócę.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
-
... dumną posiadaczką ruiny do remontu. Sama tego chciałam, więc staram się podchodzić do całej tej historii z zamianą mieszkań z dużą dozą ...
-
Miałam wrzucić piątą część mojej greckiej odysei, ale utonęłam w papierach i problemach moich ósmoklasistów po uszy, a nawet wyżej. Od mies...
Ano to i poczekamy... cokolwiek tego przyczyną... A od kiedy mi się trzynastego i w piątek syn szczęśliwie porodził pierworodny w żadne już takie głupości nie dowierzam...:) Kłaniam nisko:)
OdpowiedzUsuńBył trzynasty w piątek? nie zauwazyłam:)
OdpowiedzUsuńWitaj:-). Mnie ten dzień przyniosł szczęście i ciągnie się nadal. Kasa:-))Effciu, nareszcie Cię znalazłam! U Zgagi. Kurcze, wszystkie ważne adresy mi się ulotniły i pomału je zbierałam. Teraz mam nowy adres i "name" :-))).Buziaczki gorące oraz pozdrawiam. Guśka vel Maya
OdpowiedzUsuńTrzymaj się i wracaj!
OdpowiedzUsuńwróć!!!i nie daj się!!!poczekamy.buziaki.
OdpowiedzUsuńEwo, rozumiem świetnie i obawy przed feralnymi dniami, jak i fakt, że czasem trzeba zamilknąć. Mnie tez sie oba takie przypadki zdarzają.
OdpowiedzUsuń"Trzynastego nawet w grudniu jest wiosna"- zaśpiewaj sobie i wróć na blogowisko.Pozdrawiam niedzielnie.
OdpowiedzUsuńRównież nie jestem przesądna.. Tak się to tylko dziwnie złożyło, że akurat wszelkie nieszczęścia spadły na mnie tamtego dnia. A przecież równie dobrze mogły następnego:)Pozdrawiam:)
OdpowiedzUsuńa ja już zapomniałam:)
OdpowiedzUsuńWitaj Gusiu:) Cieszę się, że znowu Cię widzę:) Mam nadzieję, że szczęście Cię dalej nie opuszcza:)
OdpowiedzUsuńjestem:)
OdpowiedzUsuńbyć! :)
OdpowiedzUsuńNie jestem przesądna, tak się tylko złożyło... :)
OdpowiedzUsuńTeż właśnie to sobie cały dzień wówczas śpiewałam:)
OdpowiedzUsuń