Wspomnienie uśmiechu nigdy nie przemija. Zwłaszcza takiego. A On był właścicielem najpiękniejszego uśmiechu, jaki kiedykolwiek widziałam…
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
-
Miałam wrzucić piątą część mojej greckiej odysei, ale utonęłam w papierach i problemach moich ósmoklasistów po uszy, a nawet wyżej. Od mies... -
Za kilka godzin odejdzie do historii. I przyjdzie nowy. Dla mnie był dobry. Nawet bardzo dobry. Czasem doprawiony odrobiną smutku, ale bez...
Effko, kiedy człowiek się uśmiecha to zawsze jest piękny, każdy człowiek. A ten, którego uśmiech wspominasz, zapewne nie tylko uśmiech miał najwspanialszy.
OdpowiedzUsuńja uwielbiam jak ludzie się uśmiechają,jednak widać to rzadko.Uśmiecham się często nawet czasem za często...hihihihhi,jednak miło mi się robi jak ktoś uśmiech odwzajemnia:)Patrząc na uśmiech z kwiatuszka jest na co popatrzeć aż mi się łza w oku zakręciła.Uśmiechajmy się częściej:)))))))))))))))))))))))))))))Pozdrówki radosne:)
OdpowiedzUsuńPewnie tak jest. Jak oglądam jego koncerty to się zastanawiam, jak on wytrzymywał to kondycyjnie. Przecież po kilku minutach takiego skakania i biegania człowiek dostaje zadyszki, a on jeszcze do tego śpiewał... Ale widać, że sprawiało mu to ogromną przyjemność, bo się uśmiechał.Uśmiechniętego dnia więc życzę:))
OdpowiedzUsuńMnie też się kręci... Ale - smile! :) Jeszcze trochę i moje wielkie greckie w...akacje:)))
OdpowiedzUsuń