dzik jest dziki...

I tak miało to właśnie wyglądać. Spotkaliśmy się pierwszy raz w takim wielkim gronie chyba od czterech lat. Od czasu, gdy buńczucznie zatknęłam flagę na Wichrowym Wzgórzu, oznajmiając wszem i wobec, że mój to jest kawałek podłogi. Brakowało jedynie Tomków, bo mają mały domowy szpital, ale cała reszta rodziny stawiła się na wezwanie. To znaczy – zaproszenie raczej:)

Młode pokolenie zawzięcie taplało się w baseniku, nie kłócąc się przy tym ani razu, nie narzekając, że woda za zimna, albo że ktoś chlapie, albo, że się krzywo patrzy.

Starsze pokolenie zajęło z góry upatrzone pozycje pod starą śliwą, dzieląc się naturalnie na dwa podobozy. Czyli pokoleniowo bardzo.

Jedna jedyna pelargonia, nie pożarta jeszcze przez dziki, dumnie się prężyła wszystkimi czerwonymi kwiatami, chcąc nadrobić braki w ukwieceniu przydomowego ogródka. Tak, tak. Rok temu te dzikie bestie zeżarły wszystkie pelargonie i nie oszczędziły nawet przeogromnej fuksji – siostrzanej dumy przez zaledwie kilka tygodni. I tak co rok – ona kwiatki do skrzynek, do doniczek, do ziemi, a potem kilka wizyt zgrai leśnych żarłoków i w ich efekcie przeryty ogródek oraz wyjedzone kwiatki. W tym roku odpuściła. I tak za miesiąc się przeprowadzają. Ale, że ogródek bez kwiatków straszył ją niemiłosiernie, posadziła do ogromnej donicy przynajmniej tę jedną pelasię, strzeżoną jak skarb najcenniejszy, by potem i ją zabrać na nowe włości.

O ile wcześniej nie stanie się przystawką dla dzików.

Zryte ogródki działkowe, czy przydomowe, a nawet trawniki i skwery przy ulicy, w tej części Metropolii, już nikogo nie dziwią. Do lasu kawałek, ale im to wcale a wcale nie przeszkadza. Nie ważna pora roku. Ostatnio nawet i pora dnia. Nauczyły się, że tam gdzie ludzie – tam śmietniki. A gdzie śmietniki – tam jedzenie…. Nawet furtki i płoty nie są już żadną przeszkodą.

I myślałby kto, że w mieście się nie obcuje z dziką zwierzyną. A tu jakoś tak czasem i nos w nos można. Bo nigdy nie wiadomo, czy otwierając drzwi wyjściowe, nie natkniesz się na dziczą rodzinę za progiem, pochrząkującą groźnie w ilościach niemal hurtowych.