...idzie Nowy Rok po świecie...

Zacznie krążyć po Ziemi jutro. Do nas przyjdzie pojutrze. Czyto czas na jakiś remanent? Nie mam ochoty go w tym roku robić. Nie ma nawettakiej potrzeby. Po raz pierwszy od nie pamiętam kiedy, mogę powiedzieć z pełnąstanowczością: To był dobry rok. Niesamowicie dobry. Pod każdym względem. Owszem– były nierzadko bolesne rozstania z jednymi, ale i powroty innych, z którymiłączą, czy łączyły, mnie różne więzy. To przecież miesiąc spędzony za siedmiomamorzami i jedną górą, koncert Jamesa Blunta i SDM, to m.in. niesamowitespotkanie z moimi kochanymi dzieciakami (już dorosłymi ludźmi) z podstawówki,pewne życzenia urodzinowe o niesamowicie skomplikowanym (co nie znaczy, żenegatywnym) ciągu dalszym i wiele, wiele innych chwil i sytuacji, których nieoddałabym za nic, a przeżyłabym je z chęcią jeszcze raz. I gdyby nie świątecznewiadomości z ratusza (nawiasem mówiąc – potwierdzone, jesteśmy jedną z 4 opcji,więc nie wszystko stracone, ale opcja to opcja, dwie kompletnie nierealne więczostają tak naprawdę dwie i przy wyborze fifty-fifty, zawsze może być ta naszawzięta pod uwagę, zatem będzie co robić od poniedziałku…) oraz to co boliteraz, bo wciąż świeże – byłoby wręcz cukierkowo. No ale, jak napisał mójulubiony ksiądz Twardowski, nie raz zresztą tymi słowami cytowany „W życiunajlepiej, kiedy jest nam dobrze i źle. Kiedy jest nam tylko dobrze – to niedobrze”.Równowaga musi być zachowana. I co, że boli. Czasem chyba musi… A wczoraj fejsbukmi wylosował hasło, które potraktuję jako motto na ten trudny początek nowegoroku: „A co ja nie dam rady… a właśnie, że dam i będzie bosko”. A pewnie, żebędzie:) Cokolwiek się zdarzy. Bo musi być.

I Wam, kochani Przyjaciele mojego blogowego zakątka, i tym ujawnionym,i tym Cichociemnym, życzę by nadchodzący rok był dobry i szczęśliwy. Podarowanonam dodatkowy dzień w tym roku. Przed nami 366 dni na czynienie dobra. Wykorzystajmyten czas jak trzeba.

Wszystkiego dobrego!