damy radę;)

I to jest właśnie to, co tygryski lubią najbardziej:) Wystawić nos do słońca, gdy w mieszkaniu pachnie limonkowo-grejfrutowo od świeżego prania, a czyste okna, wystrojone w nowe firany i zasłony, z dumą odbijają słoneczne promienie. To nic, że jeszcze podłoga prosi się o przetarcie. Zdążę. Kucharz przyjedzie dopiero po południu. Zdążę.
I zdążyłam. A w ogóle to chyba jestem jedyną osobą, która się zupełnie nie przejmuje tym co ją czeka za trzy tygodnie. Jedyne co robię, to wzruszam ramionami i mówię, że co ma być to będzie. Sporo roboty nas czeka, ale damy radę. Uśmiecham się tylko, że chyba przyjdzie mi emigrować na cały przedkomunijny tydzień, bo tu prawdziwie dzikie tłumy będą się przewalać przez mieszkanie. Z lodówki też przyjdzie mi się pod koniec tygodnia wyprowadzić, ale może wynegocjuję choć kawalątek półki dla siebie:) Ale jedna rzecz mnie niepokoi na poważnie: bo o ile dobrze zrozumiałam, to sobotnią noc przyjdzie mi chyba spędzić w przedpokoju. Gdyby jeszcze wanna była, to jakaś namiastka łóżka i by się znalazła, ale wanny niet. Prysznic jest, a w brodziku niezbyt by mi było wygodnie…
Czemu tak? Bo w dużym pokoju już będą rozstawione stoły, a w małym, gdzie moje ukochane łóżko, będzie skład porcelany, szkła i towaru wszelakiego (do tego moich 200 trąbalskich i jak nic – słonie w składzie porcelany). Ale może choć ścieżkę do łóżka malutką zostawią?;) 
Na dziś Brat zarządził nieformalny zjazd u Rodziców. Nie znam tematyki obrad, ale znając życie i tak tematem przewodnim będą pewnie komunie. W końcu jego komuniści startują za tydzień. Bo my wszyscy, od kilku miesięcy, bardzo monotematyczni jesteśmy;) 
A w piątek widziałam niesamowity zachód słońca. I te mgły nad drzewami… Aż żal, że nie mogłam tego zatrzymać na fotografii… I cieszę się, że nie tylko ja zwracam uwagę na takie „drobiazgi”:)