Część 4. Wakacyjny luz i co z tego może wyniknąć

Tak, wiem, już tytuł brzmi intrygująco, ale proszę się nie spodziewać żadnej romantycznej opowieści:) To tylko moje wakacyjne przemyślenia wynikłe też skądinąd z własnych obserwacji. Tegoroczne wakacje w ogóle były bardzo inne od wszystkich poprzednich. Pomijając już nawet te przygody z podróżą, hotelem itd. W tym roku wróciłyśmy bowiem na Korfu jak do siebie i poznawałyśmy Grecję niemal całkowicie od kuchni. Grecy dość zazdrośnie strzegą swojej prywatności – co dla turystów, to dla turystów, co nasze to nasze. Ale sącząc wino w ulubionej tawernie i rozmawiając z przyjaciółmi naszego greckiego „przewodnika” po Korfu, dość szybko można było dostrzec to i owo. A, że jakoś tam nas zaakceptowano jak prawie „swoje”, więc i języki się rozplątywały w rozmowie.
W wielu wakacyjnych miejscowościach można dostrzec przytulające się i całujące pary. I nikogo to nie dziwi. Normalne. Wakacje.
Któregoś wieczoru poszliśmy do tawerny, której właściciele są przyjaciółmi jednego z naszych znajomych. Było dość późno, właściwie już pusto, bo pora kolacji dawno minęła. Kilka osób siedziało przy lodach, drinkach itd.
Na kolanach boskiego Apollo przycupnęła farbowana blondyneczka. „Żona chyba, albo dziewczyna” – przemknęło przez moją staroświecką głowę z lotem błyskawicy stwierdzenie tak oczywiste jak to, że jest wtorek i że powoli mija kolejny dzień mojej greckiej przygody.
Dzień później spotkaliśmy się znów w tym samym miejscu. Ponieważ lokal w międzyczasie znów się nieco wyludnił (bo i pora była już taka do wyludnienia odpowiednia), współwłaściciele dosiedli się do naszego stolika. Okazało się, że boski Apollo (a boski był jak nic… o mamo….) to współwłaściciel tawerny, a owa blondi to turystka, która go sobie wielce upodobała. Jakoś sami zeszli na temat sceny, której świadkami byliśmy dzień wcześniej. Z ich rozmów, uwag, gestów, mimiki i czego tylko jeszcze, wyciągnęłam jeden wniosek: klient ma być zadowolony. Wiele zachowań jest wyreżyserowanych, uśmiech jest przyklejony do twarzy na cały czas pracy. Nie może pokazać zmęczenia, zniecierpliwienia, znudzenia – musi zarobić, bo sezon trwa tylko pół roku, a następne pół trzeba za coś przeżyć. No i trzeba korzystać z każdej okazji, która się pojawia. Tylko jeden z tej trójki był żonaty. Pozostali wolni. Więc korzystali z okazji lub szukali ich sami. W ostatni wieczór przed wylotem spytałam Boskiego wprost, dlaczego nikogo nie ma, przecież jest tak niesamowicie przystojny, że chyba nie ma kobiety, która by mu się oparła. No i ze znalezieniem dziewczyny też by nie miał pewnie problemu. Odpowiedział, że nie szuka, bo lubi wolność. Nie jest gotowy na założenie rodziny, a tego chcą dziewczyny. Cieszy się, że nikt mu w domu nie robi awantur z zazdrości, a jak ma ochotę na seks to zawsze się jakaś znajdzie. Chce się wyszaleć, bo potem już może być za późno. I bardzo mnie tą szczerością wtedy zaskoczył – nie ukrywam, że rozmowa była dość dziwna jak na dwóch obcych całkowicie ludzi, którzy spotykają się gdzieś tam przypadkiem, a opowiadają sobie o prywatnym życiu (i to jeszcze w obcym języku…). 
Cóż. Samotna kobieta na wakacjach dość szybko staje się celem. Dwie kobiety – to już wyzwanie, bo potencjalnych myśliwych musiałoby być dwóch, żeby jedna nie przeszkadzała w zdobywaniu drugiej. To tak trochę obrazowo. Ale przecież nie od dawna wiadomo, że wiele mniej lub bardziej samotnych kobiet, wyjeżdżając na wakacje pragnie zapomnieć o całym świecie – i zapomina dość skutecznie wdając się w wakacyjny romans, lub jednonocną przygodę. Romans romansem, przygoda przygodą – pal to licho, nie moja sprawa. Gorzej, jak kobiecina sobie ubzdura, że to ten jedyny wymarzony i potem przychodzi rozczarowanie, że dla niego była po prostu kolejną zaliczoną…
Ale wracając do naszego pierwszego – drugiego spotkania. Tamtego wieczoru uznałyśmy obie, że trzeba być niezwykle trzeźwo myślącą osobą, gdyż chwila zawahania czy przekroczenie niewidzialnej granicy żartu i dobrej zabawy, bardzo szybko może zaowocować konkretną propozycją. Zdecydowane „nie” budzi zdziwienie i odbierane jest jak przekomarzanie się. Zresztą – greckie „Ne” oznacza „Tak”… Skąd takie refleksje? Sama o mało nie zostałam potraktowana jak ktoś szukający przygody. A ja się tylko po prostu dobrze bawiłam, bo miałam tego dnia wyjątkowo dobry humor. Wakacyjny luz zmienia i mnie nie do poznania. Ale na szczęście wszystko zostało utrzymane w konwencji żartu i tak zostało do końca.
Spotkałyśmy pewnego dnia na plaży Polaka, który od kilku lat pracuje w tamtejszym barze. I on utwierdził nas w naszych obserwacjach – turystki są dla wielu miejscowych łatwym celem. Masz ochotę na seks? Ja też. Chcesz romansu? Dla mnie to miła odmiana. Wyjedziesz? Przytulę mocno na pożegnanie, a potem przyjedzie następna „chętna”. Ale aby oddać pola sprawiedliwości, powtórzę sformułowanie „dla wielu”. Bo nie dla wszystkich.
Czasem wpadałyśmy do tej tawerny same, bez „obstawy”, która niestety pracowała i miała prawo być padnięta po robocie. Na przywitanie padała standardowa seria pytań: jak minął dzień, co słychać, czasem tylko zamachano do nas między jednym i drugim kursem z tacą i mogłyśmy się zadowolić własnym towarzystwem, prowadząc życiowe rozmowy przy kolejnej lampce wina. Czasem się któryś przysiadł, pogadał, pożartował. A my jakoś tak przy okazji niemal, to coś wyciągnęłyśmy od nich, to coś tam zaobserwowałyśmy mimochodem. A próbowali, oj próbowali cały czas czarować i – nic nie mówiąc, dawać bardzo jednoznacznie do zrozumienia, że jednak rozmowa a i owszem, ale coś więcej jak najbardziej… Zresztą ostatni wieczór też spędziłyśmy w ich tawernie. I był to tak szalony wieczór, że pewnie do końca życia będę się uśmiechać na samo jego wspomnienie:)


c.d.n.